Na samym szczycie dzisiejszego Wzgórza Kościuszki w Jeleniej Górze kryje się niezwykła historia, która przypomina, jak kiedyś miasto zmagało się z brutalnymi realiami średniowiecznych i renesansowych czasów. W XVI wieku, gdy prawo i porządek miały zupełnie inne znaczenie, na tym właśnie wzgórzu wzniesiono szubienicę – miejsce publicznych egzekucji, które miało odstraszać potencjalnych przestępców.
Początkowo mogła to być konstrukcja drewniana, jednak już w XVI wieku zastąpiono ją solidną, kamienną budowlą. Ta murowana szubienica, o cylindrycznej formie i imponujących wymiarach, była umieszczona w tak strategicznym i widocznym miejscu, aby każdy przechodzień mógł zobaczyć, jak surowo sprawiedliwość była wymierzana. Na jej szczycie znajdowały się kamienne filary, do których mocowano belki egzekucyjne, umożliwiające powieszenie skazańców. Wykonano tam liczne egzekucje – według historycznych zapisów, przez kilka wieków na tym samym miejscu stracono nawet kilkadziesiąt osób.
Archeologiczne badania przeprowadzone na Wzgórzu Kościuszki odsłoniły fragmenty fundamentów szubienicy oraz pozostałości, które dają nam obraz dawnych praktyk karnych. Wśród odkrytych przedmiotów znalazły się m.in. kawałki kamienia konstrukcyjnego, gwoździe oraz, niestety, nieuporządkowane szczątki ludzkie, świadczące o tragicznych losach skazańców. Pozostałości te potwierdzają, że miejsce to nie tylko pełniło funkcję narzędzia wymierzania kary, ale też stało się przestrogą dla mieszkańców, mającą utrzymać ład społeczny.
Z biegiem lat, wraz ze zmianą systemów prawnych i humanitarnych standardów, funkcja szubienicy przestała być potrzebna. W XVIII wieku budowla zaczęła popadać w ruinę, a ostatecznie – 7 listopada 1778 roku – została rozebrana. Miejsce to, niegdyś owiane grozą, zaczęło powoli zmieniać swoje oblicze. Wkrótce potem teren przekształcono, nadając mu nową, zupełnie odmienne znaczenie – stał się on jednym z najpiękniejszych parków miejskich Jeleniej Góry.
Przemiana ta symbolizuje niezwykłą metamorfozę przestrzeni miejskiej – z mrocznego miejsca egzekucji, które miało utrzymać porządek poprzez strach, do przestrzeni relaksu i wypoczynku, gdzie mieszkańcy mogą odpoczywać, spacerować alejkami czy podziwiać zielone otoczenie. Dzisiejszy park, choć zachował ślady minionej przeszłości (np. fragmenty fundamentów czy tablice informacyjne opowiadające o dawnych wydarzeniach), stał się świadectwem przemian społecznych i kulturowych, które dokonały się na przestrzeni wieków.
[Źródła: fotopolska, polska-org]
Comments